Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf op het verkeerde been gezet had, kwestie van niet goed lezen eigenlijk. Ik ging er naar toe voor Leo Blokhuis en verwachte dat Ricky wat zou zingen. Mijn werkelijkheid bleek anders te zijn, het was een promotie van de nieuwe Lp/Cd van Ricky waarbij Leo de kwartiermeester was. Het was een programma over buitenstaanders in de muziek, mensen die iets nieuws durfden neer te zetten. Het ging over het ontstaan van de indo-rock tot en met het bekende verhaal van Rufus Wainright en zijn familie. Eigenlijk waren de verhalen mij al bekend, wellicht teveel naar Leo geluisterd? Het was voor mij wel een weekend: – wandelen door Memory Lane , eerst de optredens in Gigant van Sil-Marillion en Steel Breeze en daarna de verhalen van Leo over de opkomst van de rock-scene in Den haag. Allemaal voor mij bekende namen Circus theater, Kurhaus, Marathon tot en met de gymzaaltjes met Q65. (BTDT). De verbindingen tussen oorsprong en vervolg, waren soms wat kort door de bocht, maar leuk om te horen en goed voor de snelheid van het programma.
Een prikkelende vraag aan het publiek was..welk nummer moet er gespeeld worden op je begrafenis. Iets om over na te denken bleek wel. De meeste voorkeur ging uit naar de wat zachtere/gevoelige nummers, Fragile, Avalon enzo. Om maar gelijk helderheid te geven, mijn afscheidsnummer is “Like a Hurricane” van Neil Young 8.30 minuten lang de melodielijn van mijn leven.
Leo uitte ook zijn weerstand tegen de speellijsten zoals die met behulp van allerlei muziekprogramma’s is samen te stellen. Zijn voorkeur gaat uit naar afgeronde zaken zoals cd’s en lp’s . Geen continue muziekbrij maar iets wat eindigt en een keuze noodzakelijk maakt. Bewust luisteren, of gewoon genieten van het moment van stilte wanneer de muziek is afgelopen. Tips van hem: Diederik Nomden’s Royal Park en Scott Mathews. Verfrissende zangers die maar weinig te horen te zijn op de radio.
Wat ook verfrissend bleek, was de stem en het optreden van Ricky, ze zong veel nummers van haar nieuwe lp/cd; “No use crying”. (Met een prachtige foto van Rob Becker op de hoes). De nummers No use crying, Things Behind the Sun en Betty maakte op mij een enorme sterke indruk. Ook de poëtische verhalen waren fijn om naar te luisteren en de ballade waarmee het programma werd afgesloten alleen al een aanrader om te gaan luisteren.